بررسی اثرات کاربرد نیتروژن و فسفر بر عملکرد کمی و کیفی گلرنگ در منطقه سیستان

این آزمایش در سال 90-1389 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زهک اجرا شد. تیمارها شامل نیتروژن از منبع اوره در چهار سطح(شاهد)، 80، 160 و 240 کیلوگرم در هکتار به صورت 3/1 قبل از کاشت، 3/1 مرحله خروج از روزت و 3/1 قبل از گل دهی و تیمار فسفر در سه سطح صفر(شاهد )، 2P75 و 150 کیلوگرم در هکتار فسفات آمونیوم از کاشت بودند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی و روی گلرنگ رقم پدیده با 4 تکرار انجام شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس عملکرد دانه و روغن برای مصرف نیتروژن در سطح احتمال 1% و برای فسفر درسطح احتمال 5% و 1% و درصد روغن فقط برای نیتروژن در سطح احتمال 5% معنی دار شد. بیشترین عملکرد دانه، درصد روغن و عملکرد روغن مربوط به تیمار 2P3N(مصرف160 کیلوگرم نیتروژن و 75 کیلوگرم فسفر در هکتار) به میزان 4067 کیلوگرم در هکتار، 81/26 % و 1089 کیلوگرم در هکتار و کمترین آنها مربوط به تیمار شاهد 1P1N(عدم مصرف نیتروژن و فسفر) به میزان 2208 کیلوگرم در هکتار، 07/25% و 7/552 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. در آزمایش انجام شده بیشترین ارتفاع، تعداد غوزه در بوته و عملکرد بیولوژیک از بالاترین سطح مصرف کود نیتروژنه و فسفره مربوط به تیمار 3P4N(مصرف 240 کیلوگرم نیتروژن و 150 کیلوگرم فسفر در هکتار) به میزان 4/134 سانتی متر، 90/12 غوزه و 18050 کیلوگرم در هکتار بود و به استناد بررسی های بعمل آمده تیمار 2P3Nبا 53/47 گرم بیشترین و تیمار 1P1Nبا 03/45 گرم کمترین مقدار وزن هزاردانه را به خود اختصاص دادند.